Adresse
à la République de Macédoine unie
Frosa Pejoska
le 10 avril 2017
Je suis Professeur des Universités de langue, littérature et civilisation macédoniennes, à l’Institut Nationale des Langues et Civilisations Orientales de Paris, France.
Mais je ne représente pas aujourd’hui cette institution.
Je parle en mon nom et celui de la revue L’Intranquille, revue française qui est une libre contribution à la critique de la servitude volontaire et de la désappartenance.(https://revuelintranquille.com, revuelintranquille@yahoo.com)
Citoyennes et citoyens de la République de Macédoine unie, bonjour !
Les députés macédoniens du SDSM et de sa coalition ont été élus sur la base d’un programme de politique intérieure. Ce n’est qu’après les élections législatives du 11 décembre 2016, que ces députés se sont alliés avec les trois partis albanais (DUI, Alliance pour les Albanais et Besa), en soutenant la plateforme de Tirana afin de prétendre constituer le gouvernement.
Des électeurs du SDSM et de sa coalition, de plus en plus nombreux, disent qu’ils ont été trompés parce qu’ils savent, maintenant, que l’enjeu politique n’est plus intérieur mais engage la survie de la Macédoine.
Ces électrices et ces électeurs ont été trahis par le SDSM et sa coalition qui trahissent la République.
C’est pourquoi le SDSM et sa coalition refusent de nouvelles élections législatives comme l’exige l’Initiative citoyenne pour une Macédoine unie qui agit par delà les querelles politiques internes des Partis.
Les députés du SDSM et de sa coalition ont peur d’affronter le peuple en colère et de perdre des sièges au Parlement. Et les Américains et l’Union européenne n’en veulent pas non plus, de ces nouvelles élections, parce qu’ils veulent la disparition de la République de Macédoine.
Ils veulent une Grande Albanie, c’est-à-dire une grande Amérique militaire dans l’espace géographique imaginaire de la Grande Albanie, pour dominer géopolitiquement les Balkans, lieu de contrôle stratégique central.
L’Europe ne se donne pas d’autre politique que celle de suivre la politique américaine au risque d’un éclatement de l’Europe elle-même.
L’exigence extravagante, contenue dans la plateforme de Tirana, d’instituer l’albanais comme langue constitutionnelle est celle d’ « une partie de peuple constitutif » démographiquement en dessous de 20% de la population de Macédoine.
Un recensement est nécessaire.
Cette partie de peuple constitutif albanaise veut imposer un État binational, donc la destruction de la République de Macédoine.
De même, l’exigence délirante de la reconnaissance constitutionnelle d’un prétendu génocide dont auraient été les victimes les Albanais entre 1912 et 1956, génocide qui aurait été perpétré par les Macédoniens et les Serbes. Ce génocide est une pure invention idéologique. Les Macédoniens et les Serbes protestent avec force.
L’idéologie de la Grande Albanie affirme que sans ce génocide, les Albanais seraient les plus nombreux en Macédoine et donc que la reconnaissance constitutionnelle de ce génocide vaudrait réparation pour ce crime contre l’humanité le plus grave, et les Albanais deviendraient ainsi « peuple constitutif » de la Macédoine, indépendamment de leur nombre dans le pays.
Mensonge honteux !
En vérité, cette exigence ridicule cosignée par les deux États albanais, d’Albanie et du Kosovo, et les députés Albanais de Macédoine, soutenus par le SDSM et sa coalition, est un négationnisme d’État.
Un négationnisme inversé.
Le négationnisme affirme que les génocides qui ont eu lieu n’ont pas eu lieu, et ce dans un but malveillant, celui de nuire aux victimes réelles des vrais génocides.
Le négationnisme inversé albanais affirme qu’un génocide qui n’a pas eu lieu a eu lieu, et ce pour nuire aux Macédoniens, lesquels s’opposent vigoureusement à ce mensonge et négationnisme d’État.
Au contraire, les Macédoniens sont, aujourd’hui, menacés de disparition par ceux qui tiennent ces propos criminels.
Ce passé inventé ne doit pas faire oublier la réalité : la menace de la disparition d’un peuple, le peuple macédonien. Cet enfumage ne doit pas faire oublier que les tombes profanées dans le village Saraj sont orthodoxes ; ce sont les tombes des Macédoniens.
La plateforme anticonstitutionnelle et d’origine étrangère, de Tirana, qui s’ingère dans les affaires intérieures de la République de Macédoine, souveraine, indépendante et unie n’a pas à être discutée.
Il faut la jeter aux poubelles de l’histoire !
Les républicains de la République de Macédoine sont ceux qui veulent une Macédoine unie, démocratique, multiethnique, multiculturelle, multiconfessionnelle.
Ce sont les Macédoniens, peuple constitutif, et les parties de peuples constitutifs de la République : Bosniaques, Juifs, Roms, Serbes, Torbeshs, Turcs, Ukrainiens, Valaques et les autres.
Ils savent, ces citoyens républicains, que l’histoire est l’histoire de la disparition de certains peuples, disparition décidée par la volonté des grandes puissances.
Et la République de Macédoine redresse la tête et hausse le ton pour ne pas disparaître.
J’entends dire que les intellectuels de Macédoine se cachent, se taisent.
Or, quoi qu’ils fassent ou ne fassent pas, ils sont engagés dans l’histoire qui se fait. Avec eux ou contre eux.
Lâches ou téméraires, traîtres ou partisans, leurs noms s’inscrivent dès maintenant dans l’histoire qui les juge.
Le peuple qui crée son histoire juge !
Nulle part, à l’exception de quelques uns, je ne vois les héritiers de Krste Petkov Misirkov.
Partout, dans les rues et les villes, je vois, en nombre, en très grand nombre, les héritiers de Gotse Deltchev.
À Paris, il n’y a pas que la tour Eiffel. Il y a plus et mieux. Plus petite mais grandiose ! Place de l’Odéon, la statue du révolutionnaire de la Révolution française Danton. Avec une citation inscrite au pied : une harangue au peuple qui épuisé, affamé sans pain ni brioche, est dans l’incertitude panique au moment où l’invasion étrangère contre la Révolution indique que tout est perdu. Alors Danton s’exclame : « de l’audace, encore de l’audace, toujours de l’audace, et la France est sauvée. » Et la France révolutionnaire fut sauvée ce 2 septembre 1792 !
Mais, les républicains de la République de Macédoine unie qui ne manquent ni d’audace ni de courage n’ont pas besoin de la leçon de l’histoire universelle passée parce qu’ils font, au présent, leur propre histoire qui est universelle, que le monde européen et américain observe dans la crainte, et ils savent ces républicains trouver leurs propres mots pour dire leur histoire.
L’histoire de la République de Macédoine d’Ilinden 1903 se réinvente et continue dans le 4ème Ilinden.
Citoyennes, citoyens pour la Macédoine unie, j’ai confiance et suis de pleine raison et de tout cœur avec vous. Je vous salue !
VERSION MACÉDONIENNE
Обраќање до Заедничка Република Македонија
Фроса Пејоска
10 април 2017 г.
Јас сум редовен универзитетски професор по македонски јазик, литература и цивилизација на Националниот Институтот за ориентални јазици и цувилизации во Парис.
Но, денец не ја претставувам таа институција.
Зборувам во мое име и во името на списанието L’Intranquille [Немирениот], француско списание кое е еден слободен придонес на критиката на доброволното ропство и на обезприпадноста. (https://revuelintranquille.com, revuelintranquille@yahoo.com)
Граѓанки, граѓани од Заедничка Република Македнија, добар ден!
Македонските пратеници на СДСМ и нивната коалиција која беше избрана врз основа на програма на внатрешна политика, веднаш по изборити од 11 декември 2016 година, формираа проширена коалициија со три албански партии : ДУИ, Алијанса за Албанците и беса, поддржувајќи ја тиранската платформата, со цел да ја конституираат новата влада.
Гласачите од СДСМ и коалицијата, сè побројни, се чувствуваат излажани затоа што знаат дека политичката цел не е веќе внатрешна туку ја заложува иднината на државата.
Со други зборови, го загрозува опстоењето на Република македонија.
Затоа, СДСМ со коалиција одбиваат да се организираат нови избори, како што легитимно го бара граѓанската иницијатива за Заедничка Македонија, која дејствува вон политичка внатрешна расправа на партиите.
Пратениците на СДСМ и нивната коалиција се плашат од гневот на народот и од губење фотели во Собранието.
А што се однесува до Американците и Европска унија, исто така и тие не сакаат нови избори бидејќи дејствуваат во прилог на уништувањето на Македонија.
Тие сакаат Голема Албанија, значи голема милитарна Америка во измислената географска просторија на Голема Албанија за геополитички да се афирмираат во балканот, клучно место за стратегиска контрола.
Европа нема друга политика освен следењето на американската политика. Со ризик да се распадне самата Европа.
Екстравагантното барање, содржано во тиранската платформата, албанскиот да се воспостави како уставен јазик, како втор официјален јазик, поттикното од еден «дел од конститутивен народ», кој демографски изнесува помалку од 20 отсто од македонското население, и кој сака да наметне бинационална држава, значи уништување на Република Македонија.
Попис е потребен.
Слично е безумното барање на уставно признавање на наводен геноцид врз Албанците, меѓу 1912 та и 1956 та година од дваесетиот век. Геноцид, кој бил извршен од страна на Македонците и Србите.
Овој геноцид е чиста идеолошка измислица.
Идеологијата за Голема Албанија тврди дека без овој геноцид, Албанците би биле најбројни во Македонија, а, таквото уставно признавање за геноцид, би било компензација за тоа наjголемо злосторство против човештвото. На тој начин Албанците ќе станат конститутивен народ на Македонија, «не дел од народ», независно од нивниот број во државата.
Каква срамна лага.
Всушност, ова смешно барање потпишано од страна на две албански држави, Албанија и Косово, и Албанските пратениците од Македонија, поддржани од страна на СДСМ и коалицијата, е државен негационизам.
Обратен/инверзен негационизам.
Негационизмот тврди дека геноцидите што се случија бсушност не се случија, и тоа е измислено со злонамерна цел, на штета на вистинските жртви на вистинските геноциди.
Албанскиот обратен негационизам наведува дека се случи геноцид кој всушност не се случил, за да ги наштети на Македонците, кои енергично протестираат против оваа лага и овој државнен негационизам.
Наместо тоа, Македонците денес се загрозени од исчезнување од страна на оние кои ги држат овие криминални зборови.
Не треба измеслено минато да влијае да ја забориме реалноста:
Зашто заканата на исчезнување на еден народ е насочена кон македонскиот народ.
Не треба да заборавиме, во таа заблуда, дека сквернавените гробишта во Сарај се православни, тоа се гробовите на Македонците.
Платформата, која е неуставна и странска, со аминување од Тирана, е антимакедонска, која се меша во внатрешните работи на Република Македонија, суверена, самостојна и заедничка, и затоа не треба ни да се дискутира.
Треба да се фрли во историското ѓубриште.
Републиканците на Република Македонија се оние кои ја сакаат заедничка Македонија, мултиетничка, мултикултурна, мултиконфеционална. Тое се Македонците, како конститутивен народ и деловите од конститутивните народи на Републиката: Бошњаците, Евреите, Ромите, Србите, Торбешите, Турците, Украинците, Власите и другите.
Овие републикански граѓани знаат дека историјата е историјата на исчезнувањето на некои народи, што е одлучено со волјата на големите сили.
А Република Македонија си крена р’бетот и главата и го крена својот глас за да таа не исчезне.
Слушам дека македонските интелектуалци се кријат, молчат.
Но, било што да прават или да не прават, тие се вклучени во историјата што се прави.
Со нив или против нив.
Млитави или бестрашни, предавници или партизани, отсега нивните имиња се бележат во историјата која им суди.
Народот е тој што ја прави, создава, историјата и што суди!
Освен неколку, никаде, не ги гледам наследниците на Крсте Петков Мисирков.
Насекаде, по улиците, во градовите, ги гледам, во голем број, во многу голем број, наследниците на Гоце Делчев.
Во Париз, не постои само Ајфеловата кула. Има повеќе нешта и подобри.
На Place de l’Оdéon плоштадот Одеон, помала, но грандиозна е статуата на францускиот револуционерот на Француската револуција, Дантон.
На која е напишан еден цитат, всушност говор за народот, кој исцрпен, гладен без леб ни бриош, во трепетна неизвесност во моментот кога странската инвазија против револуцијата укажува дека поразот е близок :
тој говор вели : « Смелост, уште смелост, секогаш смелост, и Франција е спасена « . И револуционерна Франција се спаси тој 2 тори септември, 1792 година!
Но, на републиканците од Заедничка Република Македонија, на кои не им недостасува смелост или храброст, не им треба лекција од минатата универзална историја, бидејќи тие ја создаваат, во моментов, нивната историја, која е универзална, и која европскиот и американскиот непријателски свет ја следи со страв. Тие знаат да најдат свои зборови за да ја раскажат.
Историјата на Република Македонија, Илинден 1903 повторно се измислува и продолжува во Четвртиот Илинден.
Граѓанки, граѓани за Заедничка Македонија, имам доверба во вас и со ум и од се’ срце сум со вас. Ве поздравувам !
L'Intranquille 